Çılgın Hüzünlü

ÇILGIN HÜZÜNLÜ

Çünkü yaşamak gibi bir şeydi yaptığı

anasız bir tay gibi coşkun ve hüzünlü

akşamın dinginliğini otluyordu o zaman

her sabah denize çıkar, bir elma yerdi

hüznünü ve çılgınlığını elmanın

gözünü yumsan ağzında duyarsın

ellerine bakma artık

çünkü kar yağıyor

çılgın hüzünlü

büyük kentleri düşünse de rahatlasa

işte her şey nasıl haince karıştırılmış

kirli çamaşırlarla sabunlar ayrı semtlerde

saatin sonunda meydan

suyun sonu ilerde

böyle yaşamak zordur elbet anlıyorum

çılgın ve hüzünlü

çünkü bakışları yazda geçmiş bir geceyi andırıyor

yaşanmış mı temmuzda mı belli değil

çılgın ya da hüzünlü

şimdi dolaşıp duruyor aramızda

kıpkırmızı bir duyğu olarak

doğudan batıya bir güz halinde

çılgın ve hüzünlü

biraz dağ yollarını öğrenmesi gerek sanırım

kahırçeker mekkâri katırları gibi

onlar ki hiçbir şeyleri yok

korkunca çılgın sevinince hüzünlü

kar dindi

gerçekten dindi

ellerine bakabilirsin artık.

Turgut UYAR