...Ve Mona Roza

VE MONA ROZA

Peygamber çiçeğinin aydınlığında ara

Sana doğru uzanan çaresiz ellerimi

Sırrımı söylüyorum vefâkar balıklara

Yalnız onlar tutacak bu dünyada yerimi

Koyverip telli pullu saçlarını rüzgara

Bir çocuğun ardına düşen heykellerimi

Peygamber çiçeğinin aydınlığında ara

Bir çevre sağ elimden bulanık suya düştü

Ve boğazımı sıktı parmaklar ince uzun

Günahkar toprağımın saçından bir tel düştü

Sana ne olmuş Roza, bir derde tutulmuşsun

Bir ekmek kadar aziz fikirler böyle pişti

Noel ağaçları ve manolyalar kahrolsun

Bir çevre sağ elimden bulanık suya düştü

Şu şapkayı çıkarıp atıyorum ırmağa

Her şeyim sizin olsun, hep sizin, kesik başlar

Rüyasında örümcek başlarsa ağlamaya

İçine gül koyduğum tüfek ölmeye başlar

Günahını sırtına yüklenen kaplumbağa

Gibi ölüm önünde özbenliğim yavaşlar

Öyleyse bu şapkayı atıyorum ırmağa

Bu erkekler kokuyu kediler gibi alır

Ve kediler de her gece sürünür yastıklara

Denizleri bahtiyar eden günler kısalır

Satılmayan çiçekler zehirli ve kapkara

Unutulmuş erkekler ve kadınlara kalır 

Bir geyiğin eriyen gözleri düşer kara

Ve erkekler kokuyu kediler gibi alır

Ve yalnızlık, sigara külü kadar yalnızlık

Ve toprağın rüyaya yılan gibi girişi

Sana da Mona Roza, taşbebeği bıraktık

Ellerinde kılıçlı balıkların bir dişi

Senin hatıran kadar büyük, yeni, karanlık

Senin hatıran kadar Allah ve şeytan işi

Ve yalnızlık, sigara külü kadar yalnızlık

Bugün yalnız yağmura tahammül edeceğim

Ta boğazıma kadar çıkan deli yağmura

Tüyüme horozdan çok itimat edeceğim

İtimat edeceğim şu belâlı yağmura

Ruhumu bayrak yapıp ben teslim edeceğim

Asılmış bir adamın iki eli yağmura

Bugün yalnız yağmura tahammül edeceğim

Bir tren ışığına, güneşe çekmek seni 

Ve bir şehir yaratmak ruhundan Geyve diye

Parçalanan gemiyi ve yırtılan yelkeni

Katıvermek sessizce söylenen bir türküye

Ve sonra bir köşede öldürmek ölmeyeni

Ve son vermek bu bitmeyen şarkıya

Bir tren ışığına, güneşe çekmek seni

Sana tavus kuşunun içine girdiğini

En son söz olarak söylemek istiyorum

İçimde tavusların kaybolduğunu

Bana da bir çift ak kanat kaldığını

Son, en son söz olarak söylemek istiyorum

İçime girdiğini, tüyünü yolduğumu

Son, en son söz olarak söylemek istiyorum

Peygamber çiçeğinin aydınlığında ara

Sana doğru uzanan çaresiz ellerimi

Sırrımı söylüyorum vefakar balıklara

Yalnız onlar tutacak bu dünyada yerimi

Koyverip telli pullu saçlarını rüzgara

Bir çocuğun ardına düşen heykellerimi

Peygamber çiçeğinin aydınlığında ara...

Sezai KARAKOÇ